Patagonia, South America’s deep south! (&more)

Hola Muchachos!

We zijn diep in het zuiden van Zuid Amerika geweest en weer terug gekomen! We hebben achterlijke afstanden afgelegd in voor mij soms een kwestie van een paar dagen. Ondertussen is onze enorme berg peso’s goed geslonken en ik zal jullie vertellen hoe dat is gekomen;) Lang verhaal, maar dat krijg je met deze afstanden;) update liet ook op zich wachten door het er wel en niet zijn van internet

Om te beginnen nadat Rianne terug naar huis vloog heb ik de volgende dag een bus naar Bariloche genomen, begin van Patagonië. Dure bus en ik zou een ‘prachtplek’ hebben in de bus, uitermate geschikt voor lange mensen. HE-LE-MAAL voorin in de bus! Geen ruimte voor mijn benen en dus 25 uur zitten worstelen en irriteren opgepropt in zo’n stoeltje. Dus ook de laatste keer dat ik naar zo’n aardige dame achter de balie luister.. Maar na mijn fantastische reis aangekomen in Bariloche de volgende middag en het stadje ligt aan een meer omringd door bergen. Het stadje zelf is niet al te groot en het lijkt op elke gemiddelde alpenstad in Zwitserland. Het voelde daarom alsof ik gewoon weer in Europa was met als enige uitzondering dat ze hier toch wel Spaans spreken;) Ik met wat Argentijnen van een taxi naar een bus en een stukje lopen in het hostel aangekomen waar ik Laurence en Ottavia weer zou ontmoeten. Ze kwamen tegen het avondeten binnen lopen met de prachtige melding dat het hostel vol zat en we op de banken en grond konden slapen. Kan ik ook weer van mijn lijstje afstrepen :p De volgende ochtend direct door naar het echte diepe zuiden: El Chalten. Wéér lekker een nachtbus in, veel te duur voor wat je krijgt, en rijden maar!

El Chalten is een piepklein stadje in de Argentijnse kant van Patagonië vanwaar veel dag hike’s gedaan kunnen worden. Het stadje zelf is weinig interessant, de natuur eromheen des te meer! Hoge besneeuwde bergen, meren, grote bossen maken alles erg indrukwekkend. We hebben 1 daghike gedaan van 9 uur die Laurence en ik onbedoeld langer hebben gemaakt dan vooraf gepland was. We hadden de optie uit twee lagunes en gingen eerst voor de korte route. We waren met Ottavia en een Duitse dame die liever voor de ‘makkelijkere’ route gingen. Halverwege na ongeveer 2,5 uur lopen kwamen we bij een splitsing aan waar Laurence en ik besloten tóch maar de andere route te lopen, beseffend dat we zojuist 2,5 de verkeerde kant hadden opgelopen en hierdoor meer kilometers moesten afleggen dan gepland stond. Het was de beste keus gelukkig!

Deze zij route leidde ons via een bos op een wow-moment! We kwamen de bossen uit in een vallei en zagen de enorme uitgestrektheid van Patagonië met alle indrukwekkende bergen met witte toppen eromheen, de meren en alle andere natuur. We zagen ook de vorm van de Fitz Roy mountain, onze eindbestemming, als hoogtepunt tussen alles uitkomen. De Fitz Roy mountain is een berg die uit een paar erg steile losse punten bestaat! De hike bracht ons via meren, beekjes (waar je overigens rustig uit kan drinken, zo schoon is het water daar) en bossen naar de voet van deze berg. Hierna zijn we flink gestegen om bij Laguna de Los Tres uit te komen. Dichterbij de Fitz Roy, los van hem beklimmen, kom je niet! De ‘officiële’ route maar terug gekomen en na een goede 30 kilometer terug in El Chalten. Prachtige wandeling met strak blauwe hemel. Dit kwam goed van pas want ‘avonds ben ik het stadje uitgelopen een stukje de berg op om geen lichtvervuiling te hebben om sterren te kijken! De hele Melkweg lag voor me open inclusief vallende sterren! Eerste keer dat ik dit zo helder zag dus gelijk maar een wens gedaan;)

De dag erna reizen we verder naar El Calafate, een opzich weinig zeggend stadje. Het enige is alleen dat iedereen hier heen komt om een van de meest indrukwekkende gletsjers te zien die je zo kan bezoeken: Perito Moreno gletsjer! De gletsjer lijkt door de natuur voor toerisme gemaakt te zijn. Perfect gelegen, je kan er met een bootje voorlangs varen en vanaf de kant zijn er veel mooie uitzichtpunten. We hebben als eerste de boottocht langs de gletsjer gedaan. Je komt dan tot een paar honderd meter van de gletsjer af en ziet hoe indrukwekkend hoog hij is! Ook makkelijk 60/70 meter! De gletsjer is constant in beweging waardoor er stukken ijs vanaf vallen in het water. We hebben het geluk gehad meerdere stukken te zien vallen! Het geweld en geluid waarmee dit gebeurd is eigenlijk niet te beschrijven. Keihard gekraak en daarna een harde knal zodra het ijs het water raakt gevolgd door grote golven.

Dag erna vertrokken naar Puerto Natales, wat weer in Chili ligt. Vanuit deze stad starten de meeste hikes door het nationale park Torres del Paine in Chili. Aangekomen in deze stad heb ik in ongeveer 6 dagen 3500 kilometer afgelegd! Van Buenos Aires tot Puerto Natales. En we gaan rustig verder :) In Puerto Natales een groot deel van onze Argentijnse peso’s voor Chileense peso’s omgewisseld omdat we er toch wel veel hadden. De Argentijnse peso is erg weinig waard, al helemaal op een wisselkantoor. Maar we hebben zowaar 5 euro winst gemaakt op het omwisselen, altijd fijn.

Torres del Paine (of pain na al het lopen;) )

Na alle andere hikes die we gedaan hebben kwam nu de echte beproeving. De W-track door Torres del Paine heen. Een 5 daagse trek in de vorm van een W door het park heen. Alleen was dit de eerste keer dat we het helemaal zelf gingen doen! Geen gids, geen pakezels etc. Alleen wij twee met een allebei een volle backpack en een kaart. We zijn vooraf naar een briefing geweest over de W-track waarin ons de tips en tricks werden uitgelegd. Omdat we in Patagonië zijn is de natuur erg wisselend. Binnen het half uur kan het waaien, regenen en dan ineens weer de zon. Als we geluk hadden zouden we alle vier de seizoenen in een dag meemaken. Nou, we waren benieuwd! Tent, matjes, keukengerei, loopstokken en slaapzakken gehuurd plus 5 dagen eten ingekocht gingen we op stap met allebei 20 kilo aan bagage.

Dag 1: naar Torres del Paine park en van Paine Grande naar Campamento Grey​

De eerste dag was erg vroeg opstaan om met alle andere toeristen ingeladen te worden in een bus naar de entree van het park. Na betaalde entree bus terug in naar ons volgende vervoermiddel: een catamaran. We varen een meertje over naar het beginpunt van onze hike: Paine Grande. Bij het pakken van de stokken komen we tot de ontdekking dat er eentje van mij niet wil uitschuiven. Mooi kut. Ik ben nog fris, zonder stokkie lukt het ook wel;) De eerste dag was relatief gemakkelijk en we lopen glooiend via heuvellandschap naar onze eerste campingplek. Tijdens het wandelen krijgen we uitzicht op Gletsjer Grey. Een minstens net zo indrukwekkend gletsjer als Perito Moreno alleen is deze minder gemakkelijk te bereiken. Aangekomen op de camping zetten Laurence en ik onze tent in een recordtijd op dat we er zelf ook van staan te kijken. Eerst maar eens even eten! Rijst met soep. Niet erg culinair maar het vult wel. Hierna een extra hike gedaan naar de zijkant van de gletsjer. Dichterbij kan je niet komen maar je kan wel over de gletsjer heenkijken tot hoever deze doorloopt! We waren er met sunset. De zakkende zon gaf een erg mooi beeld over het witte en blauwe ijs van de gletsjer. De eerste dag lopen we 22km in ongeveer 6 uur.

Dag 2: Campamento Grey via Paine Grande naar Campamento Italiano​

De tweede dag was vooral lopen, zonder een specifiek uitzichtpunt. Bijtijds opgestaan en gaan lopen. Deze dag zou voor ons 18,6 km zijn en we hadden er zin in. Tijdens het lopen begonnen de eerste ongemakjes te komen. Na zo’n 3,5 uur lopen bleek in toch op beide hakken blaren te hebben! En groot! Laurence had er ook moeite mee en we moesten nog 2,5 uur. Nou, gewoon maar lopen en we komen er vanzelf. Op de tweede camping plekje gevonden en gelijk gaan koken. Als overige maaltijden voor de dagen hadden we tortellini en ravioli met soep of saus als avondeten. Vult goed, krijgt je zouten binnen en smaakt best prima ook nog! Totale dag 18,6 km in 6 uur.

Dag 3: Campamento Italiano via Valle de Frances naar Refugio Cuernos​

We konden deze dag voor het eerste gedeelte onze backpacks achterlaten en met alleen een day backpack op stap omdat we de Valle de Frances ingingen en daarna weer terug kwamen. Mooie tocht, vooral omhoog maar absoluut waard. Uitzicht op indrukwekkende bergen en mooie valleien. Dit was de mooie route van de tocht wat mij betreft. Op de terugweg zijn we op een mooi uitzichtpunt gaan lunchen. Vanaf de bergen waar je op uitkeek viel namelijk constant ijs en sneeuw naar beneden met oorverdovend geluid. We gingen wachten op een mooie glijpartij. Al na een kwartiertje werden we rijkelijk beloond met wat voor mij de eerste lawine was die ik ooit zag! Vanaf het allerhoogste punt kwam er toch een bak met sneeuw/ijs naar beneden gevallen tot bijna onderaan de berg. Supervet om gezien te hebben! Kracht van de natuur is geweldig! Verder doorgelopen naar beneden, backpacks gepakt en doorgelopen naar de volgende camping die ‘maar’ een uurtje verder lopen was. Als bonus had deze camping een lekkere goede warme douche:) Totale dag was 17 km wat we gelopen hebben in 6,5 uur.

Dag 4: Van refugio Cuernos naar Campamento Chileno​

Eigenlijk een hele lange loop dag zonder al te veel spektakel en flink omhoog. Toch wel pijnlijke voeten maar in recordtijd van camping naar camping gelopen. 14 km in 4,45 uur. Stond ongeveer 8 uur voor;) Toch wel lekker gevoel.

Dag 5: Highlight day: Uitzicht op Torres del Paine en teruglopen​

Laatste dag zijn we om 3 uur snachts opgestaan voor het meest bijzondere gedeelte van de hike: zonsopkomst over het Torres del Paine gebergte. We moesten vanaf ons campamento in het holst van de nacht met onze headlights nog 45 minuten omhoog lopen naar het perfecte viewpoint. Als tip hadden we gekregen onze slaapzak, warme kleding en ontbijt mee naar boven te nemen. Zo gezegd zo gedaan. We kwamen rond 3.45 boven aan en gingen op een grote platte steen direct in onze warme slaapzakken liggen en wachten. We lagen onder een prachtige sterrenhemel met de milkyway duidelijk boven ons. Het werd langzaam lichter en de rotsformatie, die uit drie steile punten bestaat, werd steeds duidelijker. Het was wachten tot de zon over de bergen achter ons kwam en de rots verlichte. En daar was de zon: als een warme rood/oranje gloed gleed de zon over de bergen! Een prachtig gezicht dat maar 30/45 minuten duurt omdat de zon daarna weer te hoog is! En we lagen daar in onze warme slaapzak te ontbijten en mensen jaloers te maken die het koud hadden;) Na dit natuurspektakel zijn we teruggelopen naar beneden om er daar pas achter te komen welke steile tocht we eigenlijk in het donker omhoog hadden afgelegd. Vanaf het kamp stond er 4 uur voor om naar het eindhotel te komen vanwaar we opgehaald zouden worden. Lau en ik hebben het in een keurige 2 uur gedaan:). In totaal hebben we 81,6 kilometer berg op en af gelopen tijdens onze hike (in zo’n 25 uur)

Na onze hike zijn we de volgende ochtend direct door gegaan naar Ushuaia, swerelds meest zuidelijke stad! Deze stad ligt dan weer in Argentinië. Ja we zijn lekker stempels aan het verzamelen in het paspoort. Temperatuur was redelijk, een goeie 12 graden met zon;) Toch best lekker aangezien je ‘dichtbij’ Antarctica zit. We hebben in Ushuaia een daghike gedaan naar nationaal park Tierra del Fuego (vuureiland). Na onze 5 daagse hike was dit toch meer van hetzelfde (lees: verwend) en dus niet heel spectaculair;) Na paar dagen zouden we weer naar Buenos Aires gaan

Om ons alle kilometers en 4 dagen bus omhoog te besparen gingen we voor de verandering weer eens vliegen! Betaald in Argentijnse peso’s uiteraard, wat ons met de blue dollar rating 100 eu per ticket scheelde. Hierdoor werd het los van sneller, relaxer en fijner ook gewoon goedkoper dan de bus. Na een nachtje BA de bus gepakt naar Salta in het noorden van Argentinië. De bus was wel een beetje duur en we wisten niet precies wat we zouden krijgen, iets luxer zou het wel moeten zijn. Wat we kregen was ge-ni-aal! Zat ik naar het zuiden van Argentinië nog opgepropt, nu hadden we zowaar een stoel die 180 graden plat kon met voetenbankje erbij. Bijna een bed dus! Met een eigen entertainmentsysteem erbij en normaal busvoedsel kwamen we gewoon uitgerust de bus uit na een ritje van 24 uur. Salta zelf zaten we in een haciënda buiten het stadje. Gerelaxt en Salta bekeken, weinig spannends te beleven daar;)

Vanaf Salta een bus naar Asuncion, Paraguay gepakt. Paraguay, een land waar maar weinig toeristen heen gaan en net als Bolivia volledig is omsloten door andere landen. Een relatief klein land en een van de armere uit Zuid-Amerika. De grensovergang was op z’n minst weer interessant te noemen. Kleine chaos, bruggetje overlopen, stempels halen en de bus in naar Asuncion. Eenmaal in Paraguay leek het ook weer op Bolivia. Minder ontwikkeld, gebeurd veel op straat en de bouwstijl is weer totaal anders dan Chili en Argentinië. Ook de mensen zijn een stuk minder westers. We zijn zelf maar 2 dagen in Paraguay geweest omdat we op doorreis waren naar Brazilië voor carnaval. Het centrum van Asuncion hadden we in een paar uur wel gezien en blijkbaar is er vanaf zaterdagmiddag tot maandagochtend gewoon siësta overal. Bijna geen mensen op straat en alles potdicht. De stad is in de jaren 70 en 80 door de toenmalige dictator gerenoveerd. Ze hebben erg veel koloniale gebouwen gesloopt voor nieuwbouw. Hierdoor zijn de te bezoeken of bekijken dingen erg beperkt. Snap nu waarom er niet zoveel toeristen heen gaan;) We zijn te kort in Paraguay geweest om een oordeel over het land te kunnen geven. Na 2 dagen doorgereisd naar de spectaculaire watervallen van Iguazu! Maar daarover later meer :)

Hasta Luego!